Het Lijk

Er ligt een lijk in het water

in het Beekje, bij jouw huis
bedekt in een laken
met bruine haren die schitteren als gouden draden in de zon

Het nieuws lijkt jouw hoofd niet te draaien

Er ligt een lijk in het water

mijn ogen verwachten vragen
ze verwachten blikken
ze verwachten blozen
ze wachten tot jouw ogen ook emotie tonen

Maar er hangt geen vuiltje aan jouw lucht

een man van
eerst zien dan geloven
emotie aan de kant geschoven
heeft de waarheid al besloten met zijn ogen dicht

Ik zie geen lijk in het water

En die voel ik, dwars door merg en been

ik ben
gemaakt tot het meisje die geesten ziet
vast geroest in bruin verdriet
een nageslacht van een slaven lied

Ma mi?

mi na afoe sensi, joe no mang brokko mi

Houten splinters splijten niet aan porseleinen kom op en doe niet zo flauw
jouw woorden gedrukt in delfts blauw, maar ik had het niet zo bedoeld
het is jouw stilte die ik als eerste heb gevoeld
het is jouw bitter die ik al eerder heb geproefd
en geproefd
en beproefd

Moro betre mi kier mi’srefi befo yu kier mi kra to

Blauwe baden wassen de gewitte handen
tot de henna weer zichtbaar is
Een sarong met batik van vader om de borsten geslagen
en de schoenen bij de voordeur

Overgegeven aan bloed geweten
laat ik mijn haren los

Er ligt een lijk in het water